Farba elewacyjna stawia wysokie wymagania. Powinno to być nie tylko dekoracyjne w sensie atrakcyjnego projektu elewacji, ale także mieć właściwości ochronne, aby móc wytrzymać różne warunki pogodowe. Oprócz dobrej przyczepności do podłoża, farba powinna być paroprzepuszczalna i nasiąkliwa, a także posiadać zdolność do mostkowania pęknięć. Zaletą może być również odporność na rozwój mikroorganizmów, takich jak glony i mech.
Porównanie kolorów elewacji
Farba akrylowa
Farba akrylowa jest teoretycznie farbą emulsyjną na bazie żywicy syntetycznej i została po raz pierwszy wprowadzona na rynek w USA w latach 40-tych. Farby akrylowe przez długi czas były zarezerwowane wyłącznie dla artystów. Jednak wraz ze wzrostem świadomości ekologicznej po raz pierwszy zastosowano farbę akrylową do malowania elewacji zewnętrznych. Wybierając farbę akrylową, zwróć uwagę na różne poziomy jakości. Obowiązuje zasada: im wyższa zawartość akrylu, tym lepsza odporność i krycie farby elewacyjnej. Najbardziej obiecujący, ale i najdroższy jest „100% czysty akryl”.
Uzyskaj oferty od ekspertów tutaj:
Farba silikatowa
Farbę silikatową, mineralną, stosowano pod koniec XIX wieku. Wynaleziony przez rzemieślnika i badacza Adolfa Wilhelma Keima w XIX wieku. Stąd pochodzi termin "kolor zarodka". Celem było namalowanie podobnych dzieł sztuki jak we Włoszech na fasadach domów w Bawarii. Ale niespokojna pogoda po krótkim czasie zniszczyła dzieła sztuki. Z tej konieczności wynaleziono farbę mineralną, która wygląda jak wapno, ale ma znacznie dłuższą trwałość. Farba zawiera krzemian potasu jako środek wiążący, który nie tylko sprawia, że farba jest trwała przez długi czas, ale także jest bardzo odporna na warunki atmosferyczne. Ponadto farby mineralne są bardzo paroprzepuszczalne, czyli otwarte na dyfuzję. Dzięki temu nie dochodzi do kondensacji, a powierzchnia może „oddychać”. W przeciwieństwie do farb emulsyjnych i klejowych, farba silikatowa tworzy nierozpuszczalne wiązanie z podłożem mineralnym, zwane również silikfikacją. Farby silikatowe nadają się zatem tylko do podłoży zawierających silikon – farba nie przykleja się do drewna ani plastiku. Ale uważaj: farba silikatowa lub mineralna ma działanie alkaliczne i żrące. Dlatego podczas malowania zawsze noś odzież ochronną!
Wskazówka: Ze względu na swoje właściwości dyfuzyjnie otwarte, farba silikatowa nadaje się szczególnie do malowania klinkieru, który jest również otwartym na dyfuzję materiałem elewacyjnym.
Farba emulsyjna
Farby dyspersyjne oparte są na chemicznej zasadzie dyspersji. Tutaj miesza się ze sobą dwie substancje, które normalnie prawie się nie rozpuszczają ani nie łączą ze sobą. Aby nadal uzyskać jednorodność, dodaje się pewne spoiwa i rozpuszczalniki. W przypadku farb emulsyjnych pigmenty tworzą tymczasowe wiązanie z rozpuszczalnikami i spoiwami. Do użytku na zewnątrz należy stosować farbę emulsyjną na bazie żywicy syntetycznej zgodną z normą DIN EN 1062. Tam musi spełniać określone właściwości. Generalnie farby emulsyjne przekonują dobrą przyjaznością dla środowiska i łatwą obróbką: farba emulsyjna jest nietoksyczna, niekorozyjna i prawie nie odparowuje szkodliwych substancji, pod warunkiem, że nie zawiera żadnych biocydów. Czasami dodaje się je, aby zapobiec pleśni. Ponadto tego typu farba elewacyjna jest stosunkowo tania.
Farbę dyspersyjną można stosować zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Dla obszaru zewnętrznego kolory są określone przez normę DIN EN 1062.
Zdjęcie: TwilightArtPictures / FotoliaFarba wapna
W przeszłości farba wapienna była używana głównie do malowania gospodarstw rolnych, stajni i stodół. Jednak kolor mniej nadaje się do nowoczesnych, wielowarstwowych elewacji – obecnie stosuje się go prawie wyłącznie do renowacji elewacji. Niemniej jednak kolor ma swoje zalety: ze względu na swoją alkaliczność działa dezynfekująco, a także jest bardzo oddychający. Jeśli jednak zdecydujesz się na farbę wapienną, musisz pamiętać, że kolor nie jest bardzo intensywny i dlatego nadaje się głównie do elewacji w pastelowych odcieniach. Wskazówka: elewację najlepiej pomalować mlekiem wapiennym, ponieważ farba najlepiej schnie na wilgotnym tynku wapiennym.
Farba z żywicy polimerowej
Farba na bazie żywicy polimerowej nie jest oparta na wodzie, ale zawiera rozpuszczalniki związane żywicami akrylowymi. Farba elewacyjna nie nadaje się zatem do lekkich i termoizolacyjnych tynków zawierających styropian. Jeśli chcesz malować farbą na bazie żywicy polimerowej, powinieneś mieć podłoże mineralne, takie jak cegła lub beton. Zaletą tej farby elewacyjnej jest to, że bardzo mocno przylega i utrwala podłoże. Ponadto nie zawiera wody, dzięki czemu można go przetwarzać w niskich temperaturach.
Farba elewacyjna z efektem lotosu
W przypadku farby elewacyjnej z efektem lotosu farba dyspersyjna na bazie żywicy syntetycznej jest wzbogacona nanocząsteczkami. Tworzy to sztuczne szorstkość powierzchni farby, która przypomina liście lotosu. Ideą tego jest posiadanie powierzchni, która jest jak najbardziej odporna na zabrudzenia. W praktyce można udowodnić zwiększoną odporność na zabrudzenia, jednak kolory z efektem lotosu są przede wszystkim wrażliwe na tłuszcz i dlatego w żaden sposób nie nadają się do domów w obszarach przemysłowych, w których powstają tłuste gazy dymne.
Szczególnie w przypadku domów w zabudowie szeregowej kolor elewacji powinien być skoordynowany z otoczeniem i sąsiednimi domami.
Zdjęcie: iStock / elxeneizeJakie są segregatory??
Gamę farb elewacyjnych można podzielić na różne grupy za pomocą zawartych w nich spoiw:
Farby elewacyjne związane organicznie
Farby emulsyjne na bazie żywic syntetycznych są farbami związanymi organicznie. Zwykle zawierają żywicę syntetyczną, taką jak polimer akrylowy lub akrylowo-styrenowy. Ten środek wiążący przykleja się do podłoża po wyparowaniu wody. Kolory te nazywane są zatem farbami akrylowymi, akrylowymi lub styrenowo-akrylanowymi.
100% czysty akryl jest jednym z organicznie związanych kolorów i przekonuje większą elastycznością. Jest również bardziej odporna na warunki atmosferyczne, a przez to wyższej jakości niż inne farby elewacyjne z akrylem.
Od czasu do czasu do farb akrylowych dodawane są specjalne dodatki w celu zagwarantowania określonych właściwości. Farby elewacyjne z etykietą SIL zawierają siloksany i mają zwiększoną wodoodporność i przepuszczalność pary wodnej. Farby elewacyjne zawierające algicydy i fungicydy są idealne do zapobiegania inwazji drobnoustrojów, takich jak glony i mech.
Farby elewacyjne na bazie mineralnej
Farby mineralne, czyli wiązane mineralnie, to prawie wyłącznie farby silikatowe. Szkło wodne potażowe jest używane jako środek wiążący. Czasami dodaje się niewielką ilość dyspersji żywicy syntetycznej, aby poprawić właściwości.
Jak rozpoznać produkty dobrej jakości??
Jeśli chcesz uzyskać satysfakcjonujący efekt, nie powinieneś unikać kosztów, jeśli chodzi o farbę elewacyjną. Okazja ze sklepu z narzędziami może być kusząca, ale z reguły jakość nie jest porównywalna z drogimi produktami. Kolor wysokiej jakości można rozpoznać po dużej zawartości środków wiążących. Obowiązuje zasada: im wyższy udział spoiwa, tym trwalszy kolor. Spoiwa umożliwiają również równomierną aplikację i mają lepsze krycie. W przypadku białej farby ściennej warto również zwrócić uwagę na wysoki udział białych pigmentów, tzw. pigmentów dwutlenku tytanu. Im wyższy udział tych pigmentów, tym wyższa biel i jasność.
Nieprzezroczystość i ścieralność na mokro farby emulsyjnej można podzielić na różne klasy. Następujące zasady mają zastosowanie do nieprzezroczystości:
- Klasa 1: Nieprzezroczystość co najmniej 99,5 procent
- Klasa 2: krycie co najmniej 98,0 procent
- Klasa 3: Nieprzezroczystość co najmniej 95,0 procent
- Klasa 4: krycie poniżej 95,0 procent
Istnieje pięć klas ścierania na mokro:
- Klasa 1: Farba nie ściera się.
- Klasa 2: Farba jest ognioodporna i nie plami. Nadaje się do intensywnie użytkowanych pomieszczeń.
- Klasa 3: Farba jest zmywalna.
- Klasa 4 i Klasa 5: Podczas wycierania widać wyraźne ścieranie. Kolor nie nadaje się do pomieszczeń mieszkalnych, ale idealny do piwnic lub pomieszczeń magazynowych.
Kolory elewacji w przejściu
Każdy z nas inaczej postrzega kolor. Fakt ten sprawia, że tak trudno dyskutować. Jest to percepcja czuciowa, która zaczyna się od bodźca nerwowego w oku, ale jest składana tylko w obraz w mózgu. Nasz umysł obejmuje również nasze bardzo osobiste doświadczenia, zainteresowania, doświadczenia, zgromadzoną wiedzę i aktualny nastrój. To wyjaśnia, dlaczego każdy widzi, postrzega i odczuwa kolory inaczej. Nawiasem mówiąc, zastosowanie optymalnego koloru zawsze było przedmiotem dyskusji. W 1810 Goethe stworzył swoją teorię koloru, którą sam uważał za znacznie ważniejszą niż cała jego twórczość literacka. Mylił się w swoich tezach fizycznych, ale jego obserwacje na temat percepcji optycznej nadal służą jako podstawa dla współczesnych teorii kolorów.
Pod względem koloru elewacji wiele miast i miasteczek miało w przeszłości własny kod. Wciąż można to przeczytać na starych miastach. Hamburg to budynki z czerwonej cegły, w Stuttgarcie są to głównie budynki wykonane z naturalnego kamienia w kolorze piasku. Można to przypisać temu, że głównie używano materiałów budowlanych i pigmentów z otoczenia. Transport z daleka również byłby zdecydowanie za drogi. Już wtedy więcej pieniędzy przeznaczano na budynki użyteczności publicznej, takie jak ratusze i kościoły. Miasto zostało ustrukturyzowane wyłącznie kolorem elewacji i materiałem, a łatwo było dostrzec znaczenie i funkcję budynku w przestrzeni miejskiej. Podczas kolejnego spaceru po starym mieście w różnych miastach zwróć uwagę na te różnice.
Dziś prawie każdy materiał i każdy kolor elewacji jest dostępny dla każdego. Podczas gdy wybór koloru dla własnego domu opierał się na estetycznym projekcie budynków w Twoim mieście, nowe obszary zabudowy teraz wyglądają niemal identycznie wszędzie - bez zróżnicowania regionalnego. Jeśli chcesz się wyróżnić, maluj odważniej. Przede wszystkim własny gust i tzw. modne kolory coraz częściej determinują wybór kolorów elewacji.
Od kilku lat panuje trend w kierunku białych elewacji z akcentami w kolorze antracytowej szarości - co sprawia, że nowe tereny zabudowy w całych Niemczech wyglądają podobnie. Kiedyś istniały większe różnice regionalne.
Zdjęcie: iStock/wakilaJak znaleźć odpowiedni kolor elewacji??
Sztuką jest dobrać kolor elewacji w taki sposób, aby harmonijnie komponował się z budynkiem i otoczeniem – i cieszył na dłuższą metę. Eksperci generalnie odradzają wybieranie aktualnych mód lub trendów jako przewodnika. Są ograniczone w czasie. Ogólny konsensus jest taki, że mniej znaczy więcej. Na przykład szybko męczą Cię intensywne, jasne powierzchnie, zwłaszcza obce elewacje – a nawet Twój osobisty gust zmienia się z biegiem lat. A malowanie zewnętrzne można później zmienić tylko z dużym nakładem czasu i pieniędzy.
Budynki wyglądają zupełnie inaczej tylko ze względu na ich kolor lub użyty materiał. Oba mogą wzmocnić proporcje lub nadać elewacji własną strukturę i porządek. Jednak przy doborze odpowiedniego koloru elewacji ważną rolę odgrywają również inne obszary domu. Powierzchnia dachu i podbitka, ewentualne lukarny, stolarka drzwiowa i okienna, a może nawet parapet balkonu są ważne w procesie podejmowania decyzji. Ponieważ wszystkie powierzchnie i materiały powinny do siebie pasować. W każdym razie poproś architekta lub dewelopera, aby stworzył dla Ciebie osobisty kolaż kolorów i materiałów. W ten sposób możesz lepiej i łatwiej wyobrazić sobie, jak wszystkie elementy współpracują ze sobą.
Eksperyment: jeden dom, cztery kolory elewacji
Zarówno eksperci, jak i architekci naturalnie patrzą na farby elewacyjne szczególnie krytycznym okiem. Poniższy eksperyment, w którym jeden i ten sam dom był malowany kilka razy, pokazuje, jak różna kolorystyka wpływa na widza.
Uruchom galerię zdjęć 4 Pokaż wszystko Dlaczego czarna farba elewacyjna? Kształt domu wpisuje się w scenę uliczną. Cofa się lekko, drewniany płot zajmuje wysokość cokołu sąsiada. Kiedy przejeżdżasz obok, ten lakier przypomina bardziej sylwetkę niż dom, wyjaśnia architekt Thomas Fabrinsky.
Zdjęcie: Stephan Baumann / Bild_RaumElewacja w kolorze piasku: 28 procent właścicieli domów chce mieć beż i żółć na swojej elewacji. Na tym kolorowym przykładzie widać znacznie silniejszy kontrast między dachem a ścianą. Dom wygląda o wiele bardziej prezentująco w przestrzeni ulicy.
Zdjęcie: Stephan Baumann / Bild_RaumCzerwonawy kolor elewacji: 10 procent właścicieli może wyobrazić sobie swój dom w kolorze czerwonym. Prawdopodobnie dotyczy to przede wszystkim elewacji, które były klinkierowane czerwoną cegłą. Cegła ma bardziej miękką, bardziej naturalną strukturę niż gładki panel elewacyjny. Ponieważ eksperyment pokazuje: Dom wygląda jak remiza strażacka.
Zdjęcie: Stephan Baumann / Bild_RaumZielony kolor elewacji: Przy 10 procentach zielony jest na czwartym miejscu jako pożądany kolor. Bardziej prawdopodobne jest, że preferowana będzie zieleń pastelowa niż intensywna zieleń. Przyciemniana zieleń pojawia się dość często w krajobrazie miasta, zwłaszcza w budynkach z epoki wilhelmińskiej. Nic dziwnego, skoro kojarzy się z naturą i pozytywnymi właściwościami.
Zdjęcie: Stephan Baumann / Bild_Raum Farba elewacyjna: tak mówi architekt
Architekt Thomas Fabrinsky z Karlsruhe celowo używa koloru i materiału w swoich domach.
Zdjęcie: Thomas Fabrinsky ArchitectKolor w architekturze, zwłaszcza na elewacji, to skomplikowany temat. Jak korzystasz z tego stylistycznego urządzenia??
To drażliwy temat, bo na kolor elewacji musimy patrzeć wszyscy, czy tego chcemy, czy nie, czasami przez dziesięciolecia! Podstawowa postawa architektów jest więc raczej powściągliwa, spokojna i cicha. Pozwalamy, aby wygląd materiału działał. Kolor jest stosowany jako powłoka tylko wtedy, gdy jest to uzasadnione treściowo, oczywiste i zrozumiałe.
Jeden dom w twoim eksperymencie jest całkowicie czarny - były inne sugestie?
Nie, to był nasz motyw od początku. Nieruchomość nigdy nie została zabudowana, a nowy dom powinien być postrzegany tylko jako cień.
Krok po kroku: prawidłowo maluj elewacje
1. Krok: przygotowanie podłoża
Przed przystąpieniem do malowania elewacji należy sprawdzić podłoże. Usuń wszelkie resztki roślin i brud. Fasada najlepiej raz dokładnie umyć. Czyszczenie elewacji myjką wysokociśnieniową przebiega bardzo dobrze. Następnie zeskrob luźne i łuszczące się plamy oraz wykwity.
2. Krok: opróżnianie
Jeśli stwierdzisz, że są jakieś źródła wilgoci, należy je osuszyć przed nałożeniem farby elewacyjnej. Możesz uzupełnić odpowiednie obszary szczeliwem na bazie czystego akrylanu.
3. Krok: Jak chłonna jest powierzchnia?
Chcąc przemalować starą, kruszącą się elewację, przed malowaniem należy sprawdzić chłonność podłoża. Po prostu spryskaj elewację niewielką ilością wody: Jeśli woda jest wchłaniana bezpośrednio, należy nałożyć podkład, w przeciwnym razie farba stanie się smuga i zmniejszy się trwałość farby. Do tego celu najlepiej nadaje się również podkład na bazie czystego akrylanu. W każdym razie pozwól im wyschnąć na noc.
4. Krok: Przygotuj podstawę tynku
Każdy, kto ma do czynienia z rozdrobnionym tynkiem, musi najpierw ponownie zamknąć dotknięte obszary. Należy pamiętać, że świeżo nałożone tynki mineralne należy malować dopiero po czterech do sześciu tygodniach. Tynki żywiczne i dyspersyjne muszą twardnieć przez co najmniej tydzień.
Narożniki i krawędzie najlepiej malować pędzlem. Jednak do pozostałej powierzchni należy użyć wałka.
Zdjęcie: iStock / lisafx5. Krok: Czy warunki pogodowe są odpowiednie??
Aby wynik był zadowalający, muszą również panować odpowiednie warunki pogodowe. Powinna wynosić co najmniej 10 stopni Celsjusza. Ponadto nie wolno malować w bezpośrednim świetle słonecznym.
6. Krok: nałóż podkład
Po zakończeniu przygotowania podłoża można przystąpić do nakładania farby elewacyjnej. Rozróżnia się podkład i warstwę nawierzchniową. Podczas gruntowania farbę można rozcieńczyć wodą do 10 procent. Jedyną ważną rzeczą jest ich energiczne wymieszanie. Farbę najlepiej nakładać wałkiem, pędzel może się przydać do narożników i krawędzi. Podczas malowania elewacji zewnętrznych upewnij się, że toczysz tylko „mokre na mokre”, aby uniknąć smug i najazdów.
7th. Krok: warstwa wierzchnia
W przypadku warstwy nawierzchniowej postępować analogicznie jak w przypadku podkładu, ale farba elewacyjna powinna być nierozcieńczona lub wzbogacona maksymalnie 5 procentami wody.
